Ég nenni nú

yfirleitt ekki að velta mér upp úr málvillum og málblómum á netmiðlunum.

Ég get hins vegar ekki orða bundist yfir því sem ég sá á Vísi.is núna áðan. Og þetta var fyrirsögn á fyrstu frétt! Talandi svo líka um gúrkutíð.

Nóvemberkaktusinn

okkar blómstrar nú eins og enginn sé morgundagurinn. Hann er núna loksins að ná sér á strik aftur eftir að Loppa ýtti honum út á gólf fyrir fjórum til fimm árum. Fyrir þann tíma blómstraði hann eins og vitleysingur, nánast blóm á hverri grein. Við það að detta í gólfið þá brotnaði hann og hætti að blómstra að mestu leyti. Í hitteðfyrra komu nokkur blóm og í fyrra aðeins fleiri. Og nú blómstrar hann eins og hann eigi lífið að leysa. Smá sýnishorn hérna, myndir sem Freyja tók í dag:

Liljan

okkar er nú ekki smá flott núna. Ég er ekki viss um að hún hafi verið svona flott áður hjá okkur.

Ástralía #8 (meira úr grasagarðinum í Sydney)

Ég lofaði víst hér að setja inn einhverjar myndir af allra undarlegustu trjánum, sem við rákumst á í grasagarðinum í Sydney. Best að efna það loforð.

Fyrst er hér mynd af tré, sem kallað er flöskutré (eða bottle tree). Af þeim eru víst til fjölmargar tegundir og ekki allar eins og flaska eða karafla í laginu. Þetta tré leit út eins og flaska, sem er við það að velta um koll. Enda voru greinilega aðgerðir í gangi til að reyna rétta tréð við. Búið var að strengja línu (sem sést kannski ef myndin prentast vel eða hét það ekki það í gamla daga) í annað, mun stærra, rétt hjá.

Annað stórundarlegt tré er hið svokallaða fílafótartré

Banksíur (heita eftir grasafræðingnum sem var með Cook þegar hann rakst á Ástralíu) eru svo enn eitt furðuverkið. Blómin líta út svipað eins og könglar úr fjarlægð en eru það alls ekki.

Eina sem ég er svekktur yfir er að hafa ekki áttað mig á því fyrr en síðar að wollemi pine (trjátegund sem fannst árið 1994, hafði fram að því aðeins verið þekkt sem steingervingur) vex villt rétt hjá Sydney. Það hlýtur að vera til eintak af þeirri plöntu í grasagarðinum þarna í Sydney. Fyrir áhugasama er hægt að lesa meira um þennan lifandi steingerving hér

Ástralía #2 (grasagarðurinn)

Eftir að hafa dvalið nokkra daga í Sydney þá hafði ég varla séð neina plöntu sem ég kannaðist við. Einu trén sem ég þekkti voru platan tré og svo furur. Sama mátti segja um blómin. Einu blómin sem ég hafði séð áður voru blóm sem maður sér sem stofublóm heima.

Ég hafði frétt af því að í Sydney væri mjög flottur grasagarður og Þegar ISCM hátíðin var búin þá ákváðum við að kíkja aðeins á hann. Endaði nú á því að vera aðeins meira en kíkj. Tókum tvo langa göngutúra um garðinn og náðum að skoða talsvert stóran hluta af honum. Er ekki frá því að þetta sé flottasti grasagarður sem ég hef komið í ef ekki þá að minnsta kosti sá frjálslegasti . Þarna er fólk hvatt til að ganga á grasinu.

Alveg magnaðar sumar lífverurnar sem þrífast þarna fyrir sunnan. Flöskutré, fílafótartré og svo furðulegustu tré sem ég hef séð, frá Nýju Kaledóníu (myndir koma síðar).

Sóleyjar (eða ekki)

Skelli hérna inn myndum úr garðinum.

Skógarsóleyjarnar (sem eru náttúrlega engar sóleyjar) skarta sínu fegursta núna. Held svei mér þá að þær séu uppáhaldsblómin mín, sem vaxa í garðinum hjá okkur. Ofboðslega fallegar.

Svo erum við líka með vænan brúsk af ofkrýndri hófsóley. Hún er nú ekkert slor heldur.

Samanburður

á jólastjörnunni eftir að hafa verið klippt niður nánast við rót

og svo núna, tæpum tveimur mánuðum síðar:

.

Berstrípuð

Það er jólastjarnan okkar eftir yfirhalninguna, sem ég gaf henni um helgina Hún var orðin svo gisin að ég ákvað að klippa hana rækilega niður. Svona lítur hún út núna:

Gleymdi að sjálfsögðu að taka af henni myndir áður en klippurnar fóru á loft.

Nú þarf maður

að fara að spá í hvaða kryddjurtum maður á að sá fyrir. Alveg að koma sá tími ársins. Ætli maður taki ekki steinselju og timjan eða oregano. Látum orðið duga að kaupa basil og eigum svo rósmaríntré í forstofunni. Ætli það sé ekki orðið þriggja til fjögurra ára gamalt.

Potaði

niður jólastjörnugræðlingi núna um helgina. Græðlingurinn varð til í vor en svo hefur farist fyrir að koma honum í mold þangað til núna. Svona lítur greyið litla út:

Ósköp smávaxinn miðað við móðurplöntuna, sem er örugglega orðin sex eða sjö ára gömul.

Smá

myndasería úr garðinum.

Byrja á uppáhaldsblóminu mínu, skógarsóleynni.

Man svo ekkert hvað næstu tvö heita. Þeir lesendur, sem eru með þetta á tæru, mega gjarnan láta ljós sitt skína.

Hvítasunnuliljurnar eru svo búnar að vera mjög flottar í vor. Oft, sem að hefur komið rok og lamið þær niður en ekki núna.

Verst að myndirnar af túlípönunum mistókust. Verð bara að henda slíkri mynd inn þegar Hildigunnur kemur til baka úr kórkeppninni.

Sýrenan

okkar lítur bara ekki sem verst út.

Ég held hún hafi ekki áður verið svona flott hjá okkur áður. Fyrst eftir að við fluttum hingað þá blómstraði hún næstum ekki neitt. Hrúgur af þrífosfati höfðu hins vegar greinilega áhrif til hins betra.

Aspasinn

okkar byrjaði að blómstra núna um daginn einhvern tímann. Ég tók hins vegar ekkert eftir því fyrr en allt var orðið stráð blómum fyrir neðan plöntuna. Látlaus blóm hvað?

Undarleg jurt

.flickr-photo { border: solid 2px #000000; }.flickr-yourcomment { }.flickr-frame { text-align: left; padding: 3px; }.flickr-caption { font-size: 0.8em; margin-top: 0px; }

DSC00162, originally uploaded by dick_pountain.

Er bara að prófa að blogga úr Flickr. Veit annars ekki hvar í ósköpunum svona lagað vex…